,,Butelka Taty” Artura Gębki to książka mądra, refleksyjna, terapeutyczna z ciekawymi i oryginalnymi ilustracjami. W jej centrum znajduje się świat rodzinny widziany oczami dziecka. Choć dorosłym wydaje się, że dzieci nie widzą i nie słyszą ich kłótni, wzajemnych przepychanek, przykrych zachowań, nienawistnych komentarzy, pozostają w błędzie. Dzieci są wyczulone na detale, doskonale interpretują zachowania dorosłych, choć może nie mówią o tym głośno. Są także wrażliwe i empatyczne, dlatego dostrzegają wszystkie rany, bolączki i traumy, które dorośli na siłę starają się przed nimi ukryć. Owe „szemrane” zachowania dorosłych budzą w dziecku niepokój, gniew, bunt, ambiwalentne emocje, uczucie bycia oszukiwanym przez najbliższych, niegodnym zaufania lub winnym problemów dorosłych. Na skutek interioryzowania bałaganu dorosłych, dziecko zasklepia się w sobie i ma poczucie, że problem go przerasta, wyniszcza, co prowadzić może do lęków, depresji oraz szeroko rozumianych ciosów zadawanych samemu sobie. W książce pojawia się ciekawy zabieg artystyczny hiperbolizowania butelki. Kiedy staje się większa od taty, wiadomo już, że mamy do czynienia z poważnym alkoholizmem, który rujnuje rodzinę, kala bezpieczny, dziecięcy świat, niesie mnóstwo zagrożeń i cierpienia. Wymownym zarówno dla dziecka, jak i dorosłego obrazem jest zniknięcie ojca, którego udaje się odnaleźć na dnie butelki. Ta symboliczna scena jest smutna, bo przedstawia upadek człowieka pokonanego przez nałóg. Co więcej, butelka nadal rośnie, zawłaszczając całą przestrzeń życiową rodziny, ale i sąsiadów. Uosobiona butelka jest jak żarłoczna istota dążąca do anihilacji wszystkiego, co wartościowe i dobre. Jednak nadzieja umiera ostatnia! Na drodze mamy i Wojtka pojawia się kobieta, której udało się wyjść z butelki. Nie dokonała tego sama, potrzebna była jej pomoc ze świata zewnętrznego, gdyż są sytuacje, kiedy utkniętym w butelce muszą pomóc specjalni ratownicy. Wojtek w końcu rozumie, że nie jest odpowiedzialny za porażki ojca i jego przymierze z butelką. Oboje z mamą zrzucają z siebie brzemię winy, co ma niewątpliwie znaczenie katarktyczne. Wojtek dzięki swojej empatii wczuwa się w sytuację ojca i obserwuje, jak ratownik krok po kroku wydobywa tatę z otchłani nałogu. Chłopiec wie, że tata jest przerażony, pogrążony we wstydzie, cierpieniu i depresji. Ojciec ma świadomość, że dał się uwieść butelce, która w sposób totalny zawładnęła jego życiem. Kulminacyjnym punktem tej symbolicznej książki jest przyznanie się taty do moralnego upadku oraz odkopanie uczuć i emocji, które nadawały sens jego życiu, zanim pojawiła się butelka. Dzięki sile prawdziwych łez, napełniających butelkę, tacie udaje się z niej wypłynąć. Książka w doskonały sposób przedstawia metaforyczną i symboliczną drogę do trzeźwości, której bodźcem jest odzyskanie wiary rodziny w wygraną ojca. Wojtek znowu może oglądać, jak tata tańczy z mamą. „Ich taniec był pełen czułości. Sprawił, że w sercu Wojtka ponownie zagościł spokój”. Książka Gębki to studium metamorficzne operujące prostymi symbolami zrozumiałymi dla dzieci młodszych. Utwór pełni funkcję kompensacyjną, daje nadzieję na rozwiązywanie rodzinnego tabu, a czyni to subtelnie, delikatnie, z poszanowaniem tożsamości dziecięcej oraz miłości syna do ojca. Syna, który nigdy nie przestanie wspierać taty, choć przecież rany po tych doświadczeniach będzie nosił całe życie. Polecam z serca tę książkę dzieciom w wieku szkolnym oraz ich rodzicom do czytania wspólnotowego i interpretowania zachowań bohaterów, sytuacji kryzysowych oraz tych, które dają nadzieję. „Butelka Taty” aż się prosi, by być w kanonie lektur szkolnych. Spełnia wszystkie kryteria, aby objąć ją debatą z dziećmi koordynowaną przez mądrego pośrednika lektury. Być może dzięki takim rozmowom dzieci Wojtusiowi podobne odważą się mówić o swoich smutkach, traumach, lękach, utracie bezpieczeństwa i jawnie poproszą o pomoc zamiast uskuteczniać destruktywne dla wszystkich milczenie. Reasumując „Butelka Taty” to opowieść, z którą każdy powinien się zapoznać, jest bowiem świetna tematycznie, edukacyjnie, terapeutycznie i literacko.
